อาทิตย์ยามสนธยา (NC2) #Part 26.2

{: 26.2 :}

            "งื้อ...พี่อาร์จะให้สนทำอะไร" เสียงเล็กยิ่งแผ่วลงเมื่อนึกรู้ทันสิ่งที่คนเจ้าเล่ห์หมายปองพลันหน้าแดงขึ้นทันควัน สนธยาเบือนหน้าหนีพยายามไม่รับรู้สิ่งที่อีกฝ่ายพูด แต่เจ้าของมือหนายังไม่หยุดเลื้อยไปมารอบเอวบางเป็นปลาไหลจนร่างบางสะดุ้งเฮือกเป็นพักๆ

            "วันนี้พี่ตามใจสนขนาดเนี้ย...น่าจะมีรางวัลให้พี่หน่อยสิครับ" คนตัวสูงไม่หยุดเล้าโลมเด็กน้อยที่ตอนนี้น่าจะรู้แล้วว่าคืนนี้ตนมีหน้าที่อะไร แต่ทว่าพยายามไม่ยอมรับรู้ในสิ่งที่ต้องทำ กายสวยบิดไปมาเพราะความขวยเขินเป็นท่วงท่าที่อาทิตย์ชอบมองที่สุด

            "อื้อ~ พี่อาร์ใจเย็นๆสิครับ...สนกำลังทำใจอยู่นะ" ว่าจบคนตัวเล็กก็ค่อยๆ เปลี่ยนท่ามานั่งคุกเข่าช้าๆท่าทางยั่วยวน อาทิตย์ยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นคนอายุน้อยกว่าค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดสองเม็ด จนรู้สึกได้ถึงพลังงานความรู้สึกบางอย่างที่พุ่งพล่าน

            สนธยาเห็นรอยยิ้มของคนตัวสูงก็ทำเอาวูบวาบในท้องน้อย ไม่กล้าแม้แต่จะมองต่ำลงไปว่าเขากำลังจะทำอะไร

            เมื่อนึกได้ว่าสิ่งที่เขาต้องการคืออะไรก็ทำเอาสนธยาหน้าแดง เด็กน้อยสงสัยตั้งแต่พี่อาทิตย์ดูคลิปๆหนึ่งในโทรศัพท์แล้วรีบลุกพรวดเข้าห้องน้ำไปแล้ว พอแอบใส่รหัสผ่านที่อีกฝ่ายบอกมาแล้วเข้าไปดู สนธยาจึงเข้าใจทันที...แม้มันจะน่าอายไปหน่อยที่ต้องใช้ 'ปาก' ทำเรื่องอย่างว่า

            แต่ก็เพื่อความสุขของคนรัก...เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เขาที่ทำคนเดียวสักหน่อย ถ้าเขามัวแต่นอนชายตาให้เขาอย่างเดียว สนธยาก็กลัวอาทิตย์จะเบื่อรสชาติจืดๆ ของเรื่องอย่างว่าแล้วทิ้งเขาไปหารสใหม่ที่จัดจ้านกว่าน่ะสิ

            ไม่ว่ายังไงก็จะไม่ยอมเด็ดขาด!

            "มัวแต่มองกับคลำอยู่นั่นแหละ มันเรียกร้องหาสนนะครับ" คำเชื้อเชิญของคนตัวสูงทำให้สนธยายิ่งเขินอายเข้าไปใหญ่

            "งื้อ สน...ไม่เคยทำ...พี่อาร์ต้องช่วยนะครับ"  ลูบไล้ส่วนนั้นของอีกฝ่ายพลางทำน้ำเสียงออดอ้อน ส่งสายตายั่วยวนพร้อมบิดกายไปมา

            ท่าทีเนียมอายยิ่งทำให้อาทิตย์พึงพอใจในตัวเด็กน้อยของเขา มือบางพยายามเฉไฉไปทางอื่นเพราะความเคอะเขินแต่ฝ่ามือของเขากลับยั้งเอาไว้อย่างเอาแต่ใจ เจ้าของริมฝีปากงามเม้มเข้าหากัน ก่อนจะปลดเปลื้องอาภรณ์ส่วนล่างของคนฝั่งตรงข้ามโดยไม่แม้แต่จะชายตามอง อาทิตย์รู้ทันทีว่าเด็กน้อยเขินแค่ไหน แต่ก็อดแกล้งไม่ได้

            "กลัวอะไรเหรอครับ หืม"

            "มะ ไม่ได้กลัว...แค่...เขิน..." ว่าพลางมือคู่สวยก็ลูบไล้ไปมาอย่างเชื่องช้า แต่สัมผัสนั้นแทบทำให้อีกฝ่ายตบะแตกเพราะความนุ่มนิ่มของฝ่ามือเล็ก

            "อ่าห์...แค่นี้พี่ก็จะไม่ไหวแล้วนะ ทำไมมือถึงนุ่มแบบนี้เนี่ย หืม"

            "งื้อ พี่อาร์อ่ะ..." ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งหน้าแดง ความรู้สึกคุกกรุ่นยิ่งทำให้ในอารมณ์พุ่งพล่าน ปล่อยทุกการกระทำให้เป็นไปตามอารมณ์ชั่ววูบในค่ำคืนนี้

            ก็ไม่รู้หรอกว่ามันต้องเริ่มยังไง รู้ตัวอีกทีก็ละเลงลิ้นใส่อย่างไม่รู้ประสีประสาอะไร แต่สัมผัสนั้นมันยิ่งทำให้อารมณ์ของอีกฝ่ายพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อค่อยๆไล้เลียลงไปเรื่อยๆ ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ สัมผัสจากโพรงปากสวยเนิบนาบชวนให้เคลิ้ม แต่ความอบอุ่นนั้นแทบทำให้ทุกสิ่งอย่างระเบิดออกมาในคราเดียว

            ลิ้นนุ่มค่อยๆจาบจ้วงไปทีละส่วน ก่อนเสียงของสัมผัสชื้นแฉะจะตามมาและดังขึ้นเรื่อยๆ เด็กน้อยทำท่าราวจะถอนตัวออกหลายรอบแต่มีมือหนาช่วยประคองให้ยังอยู่ในท่าเดิมพลางเอียงคอปรับองศาไปมา อาทิตย์มองเมียรักด้วยสายตาเอ็นดูพลางจับไปที่ข้อมือเล็ก จัดแจงท่าวางมือให้เป็นเหมือนตัวช่วยที่จะทำให้อะไรๆง่ายขึ้น ซึ่งเด็กที่ยังไร้เดียงสาเรื่องบนเตียงก็ทำตามอย่างว่าง่าย

            ถอนออกมาแล้วเริ่มละเลียดเล็มใหม่ไปเรื่อยๆ จากที่เขินอายในคราแรกก็แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ถอนตัวไม่ขึ้น เสียงริมฝีปากค่อยดังขึ้นกับสีหน้าแดงแจ๋ของคนตัวเล็ก สัมผัสจากริมฝีปากอุ่นกับปลายลิ้นเล็กที่ตวัดไล้เลียทำให้คนที่โดนบำเรอเริ่มหมดความอดทนกับท่าทีที่เชื่องช้าแต่กลับออกฤทธิ์ร้ายแรงนี้...

            "อ๊ะ...อื้อ พี่อาร์...เต็มปากสนเลย งื้อออ~" ลูกกระต่ายตัวน้อยสะดุ้งรีบผละออกมานั่งคุกเข่าบนเตียงทันที เสียงเล็กโวยขึ้นมาเบาๆ พลางของเหลวสีขาวไหลซิบออกข้างริมฝีปากอมชมพู อาทิตย์เห็นภาพนั้นก็ยิ่งทนไม่ไหว รู้ทั้งรู้ว่าสนธยาไม่ได้ตั้งใจอ่อย แต่เขากลับหักห้ามใจตัวเองไม่ได้

            "ไม่ชอบเหรอครับ หืม" นั่งขึ้นมาพลางยกมือขึ้นลูบพวงแก้มคู่สวย ปาดคราบของเหลวเล็กน้อยออกจากมุมปากอวบอิ่ม กระต่ายน้อยซุกหน้าลงกับฝ่ามืออุ่นพลางส่ายหัวไปมาอย่างออดอ้อน "ตัวเล็กอ้อนพี่เหรอ" อาทิตย์ถามต่อ

            "งื้อ...สนตกใจนะครับ อยู่ดีๆก็มา...ใส่..." คำพูดมันน่าอายเกินไปจนสนธยาไม่อาจจะพูดออกมาได้

            "พี่ขอโทษนะครับ ก็พี่อดใจไม่ไหวนี่ครับ เพราะว่าเป็นสนไม่ว่าอะไรๆ ก็ดีไปหมด...พี่กำลังรักกำลังหลง พี่ทนไม่ไหวหรอกครับ" ว่าแล้วก็ประกบจูบลงกับริมฝีปากอวบอิ่มอย่างรวดเร็ว สนธยาตกใจแต่ก็เคลิบเคลิ้มกับจังหวะรัวลิ้นในโพรงปาก เขาตวัดกวาดต้อนไปจนทั่วแล้ว มือหนาโอบรอบเอวบางกระชับเข้าหากันแนบแน่น คนตัวเล็กเอียงคอเล็กน้อยเปิดทางรับรสจูบหวานอย่างเหมาะเจาะ

            เวลาที่รวดเร็วเขาอุ้มให้คนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตักของเขาเรียบร้อย ส่วนล่างหยอกเย้ากันไปมายิ่งทำให้น้องน้อยเขินอาย อาทิตย์รุกจูบเด็กน้อยค่อยเพิ่มจังหวะให้รุนแรงมากขึ้น คนหน้าแดงยิ่งรับสัมผัสนั้นก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก มือสวยวางบนบ่าของเขา แต่เล็บที่ตนไว้กลับจิกลงจนไหล่คนรักขึ้นสีแดงชวนให้รู้สึกผิด

            "งื้อ...พี่อาร์มาจูบทำไม...มัน..." คำถามแรกที่ถามขึ้นขณะผละจูบออกจากกัน อาทิตย์มองหน้าน้องพลางโน้มหน้าลงไปไล้เลียทำความสะอาดมุมปากให้เด็กน้อยอย่างช่ำชอง

            "มันทำไมครับ ของก็ของพี่ สนก็ของพี่ ไม่เห็นต้องอะไรเลยนี่ครับ"

            "พี่อาร์อ่ะ ชอบพูดแบบนี้อยู่เรื่อยเลย สนเขินนะครับ" ชายตาขึ้นมองคนรักแล้วยิ่งซุกหัวลงกับไหล่กว้าง

            "แล้วชอบไหมล่ะครับ"

            "งื้อ~ ชอบพี่อาร์...และรักพี่อาร์มากๆด้วย"

            "ถ้ารักพี่มากๆ ก็ต้องพิสูจน์ให้พี่เห็นสิครับ"

            "อื้อ~ ไม่เอาพี่อาร์ แค่เมื่อกี้สนก็เขินมากแล้วนะ ไม่เอาแล้ว" สนธยารู้ดีว่าตาแก่ขี้หื่นคนนี้ต้องการอะไรมากกว่าให้ตนใช้ปากแน่ๆ แต่ว่าตนนั้นไม่อยากทำอะไรที่น่าอายไปมากกว่านี้แล้ว กระต่ายน้อยแกล้งจะนอนลงแต่กลับถูกเสือป่าเจ้าเล่ห์ดึงตัวขึ้นมาจูบต่อ

            ถูกบังคับให้นั่งขึ้นรับจูบที่ดูดดื่ม จูบกันอยู่สักพักก็ถูกยกจนตัวลอยให้ขึ้นมานั่งคร่อมบนหน้าตักหนาทันที สนธยารู้ตัวอีกทีจึงเบือนหน้าหนีคนที่หวังจะจับจูบต่อ มือสวยจิกลงบนบ่าหนาอย่างเบามือพลางปรายสายตามองอาทิตย์

            "พี่อาร์อ่ะ..."

            "เร็วๆสิครับ พี่รอสนอยู่นะ" เอาส่วนนั้นดันกระตุ้นเด็กน้อยหน้าแดงเป็นลูกตำลึงก็ยิ่งได้ใจ เพราะความรู้สึกในใจลึกๆก็ 'อยาก' เหมือนกัน สนธยากัดริมฝีปากล่างก่อนจะยอมยกบั้นท้ายขึ้นเล็กน้อยตามคำสั่งของคนตัวสูง

            "อ๊ะ อื๊ออ...พี่อาร์..สนไม่เอาแล้ว สนเจ็บ อ๊ะ!" ความรู้สึกเจ็บจุกแล่นข้ามาจนหน้าสวยเหยเก สนธยาพยายามถอนตัวออกแต่กลับถูกมือหนากดลงให้มันทับลงไปจนสุดลำ...ใบหน้าสวยเบือนหนีพร้อมน้ำตาไหลเพราะความรู้สึกเจ็บจนพูดไม่ถูก เสียงอื้ออึงเล็ดรอดออกมาเพียงเล็กน้อยเพราะพยายามกลั้นไม่ให้ร้องเสียงน่าอายออกมาอีก ขณะกัดริมฝีปากล่างดูยั่วๆ

            "งื้อ พี่อาร์ สนเจ็บ..สนเจ็บอ่ะ~" ทั้งครางทั้งโอดครวญเสียงอ่อน สัมผัสที่ได้รับนอกจากส่วนล่างก็มีริมฝีปากหนาที่กดจูบซับน้ำตาให้เขาดังเดิม สุดท้ายจึงมาจบที่ใบหน้าหล่อมาซุกไซร้ซอกคอ ปลอบประโลมจนเด็กน้อยหยุดร้องไห้ก็กระซิบเข้าไปที่ข้างหู

            "คนเก่งของพี่ ไม่คิดถึงพี่เหรอครับ"

            "คิดถึงสิ...สนคิดถึงพี่อาร์"

            "งั้นสนก็ต้องเป็นคนทำให้พี่นะ ไม่งั้นก็อยู่อย่างนี้ไปทั้งคืนดีไหมครับ"

            "พี่อาร์อ่ะ...ฮื้อ" ซุกหน้าลงกับไหล่หนาเพราะว่าเขิน แต่สุดท้ายก็ต้องผละออกมาจ้องตากับคนตัวสูงเพราะส่วนตัวแล้วตนนั้นก็ 'อยาก' ไม่ต่างอะไรกับพี่อาทิตย์เลย ก่อนจะเริ่มเป็นฝ่ายบั้นท้ายไปมาตอบสนองความต้องการของเขา

            เสียงครางผะแผ่วดังขึ้นไม่ขาดสาย ใบหน้าสวยไม่ยอมเบือนมาหาเขาเลย อาทิตย์ฉีกยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะยกมือขึ้นประคองดวงหน้าหวานของคนรักให้หันมาหาตนพลางมอบจูบให้อีกครั้งและอีกครั้ง ยิ่งส่วนที่ขยับขึ้นลงนั้นยิ่งมองก็ยิ่งงดงาม มือหนาช่วยนวดคลึงบั้นท้ายสวยเหมาะมือให้ยิ่งตอบสนองความต้องการของเขาดีขึ้น ขณะที่คนที่ไม่เคยเป็นฝ่ายอยู่ข้างบนคอยหยุดเป็นระยะเพราะความขวยเขิน

            "อื้อ สนไม่เอาแล้วได้มั้ย" ว่าเสียงบิดเบี้ยวพลางบิดตัวไปมา ส่งสายตาออดอ้อนไปหาเสือที่จ้องจะตะครุบเหยื่อแล้วลูบแผ่นอกของคนตรงหน้าจากด้านบนค่อยๆเลื่อนลงมาตรงส่วนล่าง...ที่กำลังเป็นหนึ่งเดียวไปกับตน

            "อีกนิดเดียวนะครับ...คนดีของพี่ ที่รักของพี่" ว่าพลางกระชับกอดเอวบางคนตรงหน้า

            "อ๊า...อึก อ๊ะ..." พยายามเร่งจังหวะให้ขย่มเร็วขึ้น แต่สุดท้ายก็โดนคน 'เอวดี' สวนกลับมาจนจุกไปหมดแต่นั่นก็ทำให้เขาถึงจุดสุดยอดได้ในไม่ช้า สัมผัสอุ่นวูบวาบไปทั่วช่องท้องน้อย บดเบียดส่วนล่างลงกับส่วนที่ทำให้ตนนั้นจุกไปหมด เด็กน้อยหลับตาปี๋เมื่อได้ยินเสียงสัมผัสระหว่างกล้ามเนื้อกับเสียงของเหลวที่ชื้นแฉะ นี่ตัวเองต้องทำอะไรที่น่าอายอีกแล้วเหรอเนี่ย

            "งื้อ...พี่อาร์อ่ะ สนไม่เอาแล้วนะ อ๊ะ!" เด็กน้อยทิ้งตัวลงนอนข้างกายร่างหนา ไม่ทันได้หายใจหายคอก็ถูกคนที่เพิ่งเสร็จสมอารมณ์หมายขึ้นคร่อมอีกรอบทันที สนธยาตาโตขึ้นพลันพยายามดันอกของเขาออกแต่อีกใจหนึ่งกลับไม่ต่อต้านเขาจนสุดฤทธิ์ กลับดังไหล่หนาโน้มเข้ามาใกล้ตนมากขึ้น

            "แค่รอบเดียวเอง พี่ยังไม่เหนื่อย ไม่หายคิดถึงสนเลย...เรามาอยู่ด้วยกันถึงเช้าเลยดีไหมครับ"

            "นี่พี่จะเอาจนสนท้องเลยหรือไงครับ~ พี่อาร์จ๋า สนเหนื่อยนะ"

            "งั้นอีกรอบเดียวนะครับ"

            "อีกรอบเดียวของพี่มันอีก 3 รอบของสนเลยนะ"

            "แต่พี่ขอนะครับ พี่คิดถึงสน พี่อยากอยู่ใกล้มากกว่านี้ อยากใกล้ชิดกันอีก และอยากเป็นเจ้าของสนอีก...ได้ไหมครับ ไม่สงสารพี่เหรอ พี่ต้องอยู่ห่างจากดวงใจของพี่ตั้งหลายวัน พี่คิดถึ้ง คิดถึงน้องสนเลย...พี่รักสนนะ"

            "สนก็รักพี่...แต่..."

            "คราวนี้ให้พี่ทำตามใจพี่เถอะนะครับ สนรู้ไหม...ว่าทุกวันที่พี่อยู่ห่างจากสน พี่คิดถึงสนขนาดไหน ได้คุยแค่ทางวิดีโอ ไม่ได้กอด ไม่ได้หอม ไม่ได้จูบ พี่แทบจะลงแดงตายอยู่แล้ว สนไม่คิดถึงพี่เหรอครับ"

            "สนคิดถึงสิครับ...คิดถึงพี่อาร์ที่สุดเลย สนอยากอ้อนพี่อาร์ อยากให้พี่อาร์รัก..."

            "งั้นก็ยอมให้พี่รักอีกนะครับ"

            "อะ อื้อ...."

            บทเพลงบรรเลงรักยังไม่จบสิ้น สองร่างกายกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันจนแทบไม่มีช่องทางให้หายใจ ยิ่งนานเข้าจากที่เคยเขินอายกลับกลายเป็นความรู้สึกอยากมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกำลังเริ่มเสพติด เสพติดกลิ่นกาย เสพติดการกระทำ เสพติดใบน้าหล่อๆ และเสพติดกาย

หนา

            สองคนเป็นหนึ่งเดียวกันในชั่วข้ามคืน จังหวะการกระทำราวกับมีลมหายใจเดียวกันสอดประสานเข้ากันจนถึงเช้ามืดของอีกวัน ราวกับแผ่นดินไหวเมื่อแต่ละครั้งมันยิ่งเพิ่มจังหวะรุนแรงมากขึ้น จนขาเตียงบอบบางสะเสือนดังกึกกัก เสียงเล็กใสสั่นเครือไปหมดแต่ในขณะเดียวกันก็ปรับตัวได้อย่างดีเยี่ยม จนอีกฝายที่อยู่ข้างบนนั้นไม่รู้จักเบื่อเลยทีเดียว

            ประทับรอยสีกุหลาบจนเต็มเรือนร่างของคนรัก ดูดคลึง ขบเม้มตีตราเป็นเจ้าของแทบทุกซอกมุม แม้อีกฝ่ายจะปฏิเสธเสียงแข็งแต่สุดท้ายคำเล้าโลมก็ใช้ได้ผลเสมอ เรียวขาสวยเปลือยเปล่าถีบผ้าห่มไปมาเมื่อมือหนาเริ่มกอดก่ายสวมพันธนาการไปทั่วเรือนร่างขาว ปทุมมาถูกครอบครองโดยริมฝีปากหนา โลมเลียจนอุ่นชื้นทั้งสองข้าง

            ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไปเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะถึงได้อึดขนาดนี้...คนที่โดน 'ดุ' จนหมดเรี่ยวหมดแรงคิดในใจ เขาแทบไม่ทันได้หายใจอีกฝ่ายก็ใส่เอาๆ เขาแทบคลานลงจากเตียงแต่อีกฝ่ายยังมีแรงเหลือเฟือ สนธยากัดฟันแค่นิดเดียวกลับไปกระตุ้นกำลังให้อาทิตย์มหาศาล แล้วคืนนี้จะให้เขานอนยังไง !

            ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกลสำหรับทั้งคู่ที่ยังไม่มีท่าทีจะผละออกจากกันเลย...

            "อะ อึก อ๊ะ...อ๊ะ อ๊า พี่อาร์...งื้อ พี่อาทิตย์...สะ สน....อื้ออ~"

            "อ่าห์...ข้างในหนูนี่มันดีจริงๆ...พี่ขออีกรอบได้ไหม"

            "พี่...จะทำอะไรก็ทำไปสิ ไม่ต้องมาขอกันหรอก"